Vrijdag 22 mei
Vandaag komen we niet op gang. Thijmen was vannacht weer wakker geworden van de kou. Ondanks dat hij in een trappelzak, een slaapzak en nog een dekentje ligt. Hij weet zich uit die laatste twee te wurmen en ja, als het buiten vriest of tegen het vriespunt aanligt, dan is het koud. Met als oplossing dat hij weer bij ons in bed ligt.
Hij overlaadt mij ‘s ochtends met kussen, het blijkt dan al half negen te zijn geweest. Hup de verwarming aan en nog even terug in bed. Het is hier trouwens heerlijk rustig op de camping.
We doen alles op het gemakje en na het ontbijt gaan we met 1 camper op pad. Eerst maar even om koffie, cafeïne peil op stand houden. Daarna maar even tanken, huppa weer $114 opgedronken, en dan was de tank nog voor een kwart vol. Wanneer Frank aan het tanken is ga ik even bij de supermarkt binnen om brood te halen.
Daarna gaan we echt op pad. We gaan vandaag naar Medicine Lake en naar Maligne Lake. Dit ligt op 1 weg van 44 km lang en loopt dood bij Maligne Lake, waarna dezelfde weg dus weer terug moet worden gereden.
De weg is erg rustig, kan ook niet anders, en onderweg zien we weer veel hertjes. Bij Medicine Lake is de eerste stop. Dit meer vult zich met smeltwater uit de bergen en staat enkel in de zomer vol met water. Het water verdwijnt in scheuren in de bodem. Medicine betekent magisch bij de indianen, zij noemden het zo omdat het water “magisch” verdween.
We stappen uit en lopen een stukje naar beneden, over en langs de rotsen. Toch apart dat we nu ergens lopen, waar ook veel water kan staan. Na een korte wandeling lopen we terug naar boven, naar de camper.
We rijden verder en zien aan het einde van het meer zelfs herten op de “bodem” staan grazen.
Na Medicine Lake vervolgen we onze weg, omhoog, naar Maligne Lake. Hier aangekomen is ook dit meer weer helemaal bevroren. Met een laagje sneeuw. We hebben wel het idee dat er of minder sneeuw ligt dan twee jaar terug, of het voorjaar al is ingezet. We lopen ook hier even rond en nemen een kijkje in de giftshop. Hier is het echter zo warm dat we ook vlug weer buiten staan.
Het is tijd om te lunchen, maar hier is het te koud om buiten te eten. Dus weer inladen en terug naar beneden rijden, daar ligt geen sneeuw meer. Net aan het einde, of vanaf hier het begin, van Medicine Lake ligt een picknick plaats waar geen sneeuw meer ligt dus rijden we daar naar toe. He, zijn we hier niet eens eerder geweest om een boterham te eten?
We dekken de tafel en bakken een eitje. Lekker buiten eten. Tessa vermaakt zich aan het riviertje wat achter de tafel ligt. We eten lekker in het zonnetje onze broodjes op en rijden daarna weer verder naar beneden.
Bij de Maligne Canyon draaien we de parkeerplaats op. Hier lopen een paar herten over de parking, maar daar komen we niet voor. We lopen het pad op naar de kloof. Wonderbaarlijk hoe diep deze is! We lopen van de tweede brug terug naar boven naar de eerste brug. Er zijn er in totaal zes, helemaal naar beneden. Het enige nadeel is dat je dan ook weer naar boven moet.... Dus bezoeken we alleen deze twee en zijn hier een half uurtje mee zoet. Mooi hoor. Wat wel duidelijk is, is dat het water nog niet hoog staat, maar hoger kan. Dat zal dan zijn als Medicine Lake zich begint te vullen.
Vlak voor we terug op de hoofdweg naar Jasper terug komen zien we een kudde Wapiti herten staan. We slaan even linksaf om ze beter te kunnen bekijken.
Nadat we ze op de foto hebben gezet blijkt echter dat we niet kunnen draaien. Dan
rijden we maar rechtdoor. We belanden zo lang Lake Annette en daarna bij Lake Edith.
Dit is echter wel een mooi meer, niet bevroren, en we besluiten even te stoppen.
Tessa loopt gelijk het strandje op en wilt haar emmer en schepje gaan halen. We wilden
vanavond sowieso gaan bbq-
Maar het is nu nog te vroeg, dus rijden we eerst naar Jasper. We willen nog door
het plaatsje lopen en o.a. ansichtkaarten kopen en boodschappen doen. Eerst kopen
we een ijsje, dat gaat er wel in met dit weer. We begonnen vanochtend met truien
en hebben nu al t-
We lopen het centrum rond en eindigen in de supermarkt om inkopen te doen voor de barbecue. Hierna rijden we terug naar Lake Edith. We zijn er alleen en hebben dus het rijk voor onszelf.
Zelfs hout ligt er, van de houtkap die ze hier in de omgeving aan het doen zijn. Tessa vermaakt zich met opa op het strand, Frank steekt de bbq aan en ik bereid wat dingetjes voor en doe de afwas die er nog ligt. Toch makkelijk een camper met alles bij de hand.
Het eten smaakt ons, maar eindigt in een klein drama. Frank pakt Thijmen op, draait en Thijmen schopt hierbij hard tegen Tessa haar oog. Dit is brullen, maar Tessa valt daarna gelijk flauw....... Gelukkig komt ze vlug bij, maar de sfeer is weg...
Ik zet Tessa ter plekke in de camper onder de douche, Frank en pa ruimen alles op. Zelfs de laatste spiesjes die op de bbq lagen gaan regelrecht de vuilnisbak in. Niemand heeft meer trek, we zijn allemaal teveel geschrokken.
Het was meer schrik dan wat anders, maar een beetje ontdaan rijden we terug naar de camping. Gelukkig gaat met Tessa alles weer goed. Op de camping wordt Thijmen gewassen en naar bed gebracht en daarna gaat ook Tessa slapen.
Wij doen nog de afwas en dan is het al half tien. We kijken nog een dvd en gaan dan ook slapen. Het is een leuke en relaxte dag geweest!
Campground: Whistlers
Waar? Jasper
Aantal gereden kilometers: 126,1
Gereden tot nu toe: 1961,9