Donderdag 21 mei

Vandaag hebben we een lange dag voor de boeg. Niet zo zeer in kilometers, maar vooral in bezienswaardigheden. We gaan naar Jasper en moeten daardoor over de Icefield Parkway. Heel de weg van Lake Louise naar Jasper is een hele mooie met veel benoemingswaardige stopplaatsen.

 

Vanmorgen staat pa voor de deur om te kijken of wij al wakker zijn. Pa staat een stukje verderop en kon ons niet zien. Ja we zijn al wakker en hebben al ontbeten, kinderen al aangekleed, en we zijn zelf bezig om aan te kleden.

Pa heeft het erover dat hij achter de douches een deurmat en nog wat spulletjes heeft zien liggen. Nu hebben wij zelf een deurmat op de camping in Banff gevonden en deze mee genomen. Is handig om buiten te leggen, je neemt elke keer zoveel troep mee naar binnen op de camping.

 

Dus loopt pa terug om de mat te gaan halen, tot hij oog in oog staat met een beer. Hij staat dan ook binnen vijf minuten en zichtbaar geschrokken, terug bij onze camper. Haha, en hij was nog wel zo sceptisch over de waarschuwing die we kregen. Gelukkig wist hij nog wel dat hij rustig achteruit moest teruglopen. De mensen die achter hem lopen en naar de douches willen schrikken ook en gaan even later maar met de auto naar het douchegebouw.  

 

Niet veel later rijden we de camping af, maar de beer is helaas niet meer te zien.

 

Onze eerste stop is bij  Crowfoot Glacier. Een gletsjer met drie poten van een kraai. Helaas heeft de kraai nu nog maar twee poten, in de loop van de jaren is er eentje afgebroken.

Hierna stoppen we nog bij een bevroren Bow Lake.

 

De volgende stop is Peyto Lake. Hier stappen we uit, omdat we willen gaan kijken. Mmm, twee jaar terug zijn we hier ook de parking op gereden, met een muur van sneeuw die boven de camper uitkwam. Er ligt nu nog wel genoeg sneeuw, maar niet zo hoog als toen. We konden toen trouwens de wandeling niet maken vanwege de hoeveelheid sneeuw.

 

Nu dus wel, maar vraag achteraf niet hoe! De parking voor bussen en gehandicapten is nog afgesloten, hier ligt nog teveel sneeuw.

We pakken ons allemaal goed in en lopen vol goeden moed naar het wandelpad. Dit blijkt later de weg naar de busparking te zijn, maar dat is nu niet te zien door de vele sneeuw. Er ligt hier nog meer dan een meter sneeuw, we ligt een smal paadje uitgelopen in de sneeuw. Het is ongeveer een 1,5 km lopen, maar het blijkt wel een opgave. Het pad is glad en het is koud. Eenmaal boven blijken we op de busparking te staan en is het nog een klein, maar erg glad, stukje naar het uitzichtpunt. Natuurlijk is ook dit meer nog bevroren, maar het uitzicht is wel prachtig.

 

Nu moeten we nog wel het hele eind terug, bergafwaarts. De zon begint te schijnen en de sneeuw rond ons schittert zo erg dat je haast niet meer om je heen kunt kijken. Nu krijgen we het ook erg warm, met onze dikke truien over elkaar. Frank was al doorgelopen met Thijmen naar de camper. Tessa krijgt het op de terugweg moeilijk. De losgelopen sneeuw begint wat te smelten en hierdoor wordt het pad glad. Ze sliert een paar keer dan ook wat weg en valt in de sneeuw. Ze vindt het niet erg, het valt zacht, maar lekker loopt het toch niet. We zijn dan ook blij als we weer terug op de parking staan!

 

Over een uur zal het pad volgens mij toch niet meer goed begaanbaar zijn.

 

We rijden verder met nog een paar kleine foto stops naar de Saskatschewan Crossing. Hier stoppen we even voor koffie en een soepje. Lunchen doen we hier niet, de prijzen zijn er absurd hoog.

 

We bakken een worstjes in de camper en eten deze met onze eigen boterhammetjes op. Na de lunch vervolgen we onze weg. Het is een prachtige weg en stoppen regelmatig om van het uitzicht te genieten en een foto te maken.

 

Ook bij het Icefield Centre stoppen we weer. We bezoeken hier het visitor Centre en bekijken hier de interessante expositie over de Colombia Icefield. Je kunt hier ook de Gletsjers op met snowcoaches. Dit kost $49 en dan sta je nog maar net aan de voet van de gletsjer.

Nee, net als de vorige keer slaan we dit over. We hebben in Noorwegen al eens een wandeling op een gletsjers gedaan, een echte, met spikes en iedereen aan elkaar gebonden met een touw. Nee, daar kan dit niet aan tippen. En zeker niet voor dat bedrag.

 

Ook pa vind het bedrag te hoog en dus gaan we de camper weer in. We rijden niet veel verder, maar steken de weg over. Daar is namelijk nog een parking met een wandelpad wat je tot dicht bij de voet van de gletsjer brengt. Ik stap hier even uit, er staat een koude ijzige wind. Je kunt nog een stuk verder lopen, maar er ligt ook hier nog veel sneeuw. De mensen die de toch wel aandurven moeten een heuvel op en we zien ze daar ook allemaal slieren over de sneeuw. Dan maar vanaf hier foto’s maken.

 

Bij het wegrijden van de parking heeft pa net een put of hobbel teveel in de weg, zijn kastje schiet open en vallen twee schaaltjes aan diggelen. Ach ja, dat kan er nog wel bij.

 

Na dit klein oponthoud rijden we weer verder. De weg is echt prachtig, er zijn hier gewoon geen woorden voor. Er is echt niets aan de hele weg wat verveelt. We worden regelmatig ingehaald. We rijden geen topsnelheid, omdat we willen genieten van de omgeving.

Bij de meeste bezienswaardigheden komen we trouwens dezelfde mensen tegen.

 

Onderweg zien we een een kudde bighorn sheeps. Prachtige beesten zijn het toch. Wanneer we de bocht omrijden zeg ik nog tegen Frank dat dit dezelfde plek is als twee jaar terug waar we ze hebben gezien als er daar dus ook weer een kudde staat. Hup weer stoppen en een paar foto’s maken. Ze komen hier ook van een erg steile rots af, mooi om te zien.

 

Wanneer we verder rijden is duidelijk te merken dat we een stuk dalen. De sneeuw is ver weg langs de kant van de weg en er komen jonge grassprietjes te voorschijn. Dat betekent ook wild langs de kant van de weg en we zien weer een paar herten.

Niet veel verder zien we een beer langs de kant van de weg! Een zwarte beer, nog een op de teller. Die van ons staat nu op 4, die van pa op 5.

 

Bij de Sunwapta Falls stoppen we even om deze waterval te gaan bekijken. Omdat Tessa en Thijmen slapen blijft Frank bij ze achter. Pa en ik lopen naar de waterval, die zich in de loop der jaren in de rotsen heeft uitgesleten. Een mooi natuurgeweld. Aangezien deze kort bij de parking ligt neemt Frank ook nog een kijkje wanneer wij terug bij de camper aankomen.

 

Een stukje verderop liggen de Athabasca Falls. Tessa en Thijmen zijn ondertussen wakker, maar Tessa weigert naar buiten te gaan. Ik blijf nu maar bij ze achter, kunnen ze even binnen lekker spelen.

Buiten is het trouwens heerlijk weer nu. Wat een verschil met vanochtend!

 

Na deze stop is het nog 30 kilometer naar Jasper, die we dan ook in 1 keer doorrijden. We stoppen bij de camping en serveren gelijk voor 2 nachten. Pa zoekt zijn plekje op, maar wij rijden door naar Jasper. Het is al 6 uur geweest en we willen wat gaan eten.

We kiezen voor de chinees en gaan na het eten nog even langs de supermarkt voor we terug naar de camping rijden. Op de camping is trouwens een beren- en een elkwaarschuwing van kracht. Deze laatste hebben kalven en worden hierdoor vlug agressief.

Op de camping sluit Frank de boel aan terwijl ik met Tessa en Thijmen naar de schommels ga. Pa staat niet op zijn plaats.

 

Na eventjes de speeltuin te hebben bezocht lopen we terug naar de camper en niet veel later komt ook pa eraan gereden. Hij is na het eten even Jasper gaan verkennen.

We zien nog een elk (of wapiti hert, maar elk is korter schrijven) achter de camper lopen. Evenals verschillende eekhoorntjes.

 

Tessa en Thijmen op bed en ik schrijf ondertussen het reisverslag. Ik zal af en toe wel wat vergeten zijn, we zien ook zoveel, maar dat zal ik thuis wel eens allemaal bijwerken. Dan heb ik de foto’s erbij en wat meer tijd.

 

Voor nu; welterusten!

Campground: Whistlers

Waar? Jasper

Aantal gereden kilometers:  246,8

Gereden tot nu toe:  1835,8